خیزش ایرانیان علیه جمهوری اسلامی در سراسر جهان همچنان جاری است و در ایران، رهبری آن حالا به دست دختران نوجوانی است که مدرسه و خیابان سنگر آن‌هاست. در ادامه، بخشی از یادداشت تحلیلی منتشر شده در گاردین را می‌خوانید درباره آن‌چه این روزها در ایران می‌گذرد.
«این دیگه اعتراض نیست، شروع انقلابه ...»
این شعار شماری از دانشجویان دانشکده علوم دانشگاه مشهد در خیزشی است که هفته سوم خود را پشت سر گذاشته و حکومت ایران را عاجز کرده است.
چنین تفسیری از اعتراضات -رو به انقلاب- در ایران، تا همین اواخر برداشت واشینگتن و پایتخت‌های اروپایی نبود. اظهار حمایتی از سوی کاخ سفید ارائه شد، تحریم‌هایی بر مقام‌های ایرانی اعمال شد و وعده و وعیدهای مبهمی هم برای آزادی اینترنت که رژیم ایران آن را قطع و محدود کرده، داده شد.
دولت بایدن آن‌چه را در حال رخ دادن است، قیامی فرض کرده بود که بار دیگر زیر چکمه‌های سپاه پاسداران له خواهد شد. تاریخچه جمهوری اسلامی جز سانسور، باتوم و زندان نیست و البته سابقه این حکومت در سرکوب وحشیانه اعتراضات، بلند بالاست.
علی خامنه‌ای ۸۳ ساله، صاحب بلندترین مدت حکمرانی در خاورمیانه است و بعید به نظر می‌رسد جمهوری اسلامی، حکومتی بی‌نهایت محافظه‌کار، از غریزه اصلی خود برای توسل به سرکوب امنیتی، دست بکشد.
جمهوری اسلامی این راه را قبلا رفته و جواب گرفته است.
پس اگر تاریخ اعتراضات در ایران را در نظر بگیریم، راحت است که فاتحه این دور از قیام مردم ایران را هم بخوانیم. اما نباید توانایی مردم ایران در به حیرت واداشتن جهان را فراموش کنیم. تجربه انقلاب سال ۱۹۷۹(۱۳۵۷) نشان می‌دهد ایران می‌تواند بهترین تحلیلگران حوزه خودش را هم مات و مبهوت کند.
عده کمی فکر می‌کردند خیزش مردم ایران به سه هفته برسد. به نظر می‌رسد حاکمیت از این‌که مشروعیتش با اعتراضاتی بدون رهبر و انقلابی بی‌سلاح به چالش کشیده شده، غافلگیر و عصبی شده است؛ مخصوصا حالا که پای بچه‌های مدرسه‌ای هم به میدان باز شده.
اعتراضات به رهبری زنان و دخترانی است که شعار مرگ بر خامنه‌ای سر می‌دهند و حکومت ایران را سر در گم کرده‌اند که چطور باید به چنین اعتراضاتی واکنش نشان دهد.
زنان ایرانی می‌گویند از حکومت آخوندی که آن‌ها را تهدیدی برای شرافت مرد می‌بیند بیزارند.
آوا هما، نویسنده کرد و صاحب کتاب «دختران آتش و دود» می‌گوید که از سنین کم به دختران جوان القا می‌شود اساسا چیزی گناه‌آلود و شرم‌آور درباره بدن‌هایشان وجود دارد.
او می‌گوید حجابی که بر سر می‌کرده، او را از خودش و دیگران بیگانه می‌کرده است.
معترضان در ایران از فن‌آوری خوب سر در می‌آورند و با وجود این‌که رژیم تمام سعی‌اش را به کار می‌بندد تا اینترنت را قطع کند، همچنان ویدیوهای اعتراضات و قساوت پلیس به رسانه‌های اجتماعی سرازیر یا از شبکه‌هایی مثل ایران‌اینترنشنال پخش می‌شود. انقلاب، البته اگر اتفاق بیفتد، از تلویزیون پخش خواهد شد.
به نظر می‌رسد در ایران یک ضدانقلاب فرهنگی در شرف وقوع است و گاهی جلوگیری از رخداد چنین انقلاب‌هایی دشوارتر از انقلاب‌های سیاسی است که رهبر دارند.